Lachen voor een voorspoedig herstel

Tot nu toe ben ik erg tevreden over het Anthoniusziekenhuis. Ze werken ontzettend efficiënt met heel veel aandacht voor de patiënt. 

Tweede en derde kerstdag belden verpleegkundigen van het ziekenhuis om te informeren hoe het met me is. De tweede beller wilde weten of de pijn te dragen was. Ik zei dat ik goede pillen meegekregen heb. 'Paracetamol?' Vroeg ze. 'Nee'. 'Diclofenac?'  'Ook niet'. Toen heb ik het voor haar opgezocht. Het was Celebrex. 'O', zei ze, 'dat zijn inderdaad hele fijne pijnstillers'. Deze reactie gaf mij het gevoel dat ik iets sterkers gekregen heb dan de bedoeling was. Prima, het was echt heel prettig. Dat merk ik vooral nu ik alleen nog Paracetamol gebruik. 

Terwijl ik op de bank lag te dutten ging de telefoon. Ik schrok en sprong op voordat ik echt wakker was. AU! Het was een mevrouw van de KRO, of we komend jaar een abonnement op de Microgids willen? Jemig, moet ze me daarvoor wakker bellen?!

Gisterenavond kaasfonduefeestje met vrienden. Ontzettend gezellig en lekker. En geweldige service; ik werd gehaald en thuisgebracht. Op zich was het goed vol te houden. En natuurlijk waren er weer grote verhalen over de mannenweekenden. Ik heb in tijden niet zó gelachen. Daarna kwam de man met de hamer. Nooit geweten hoe vermoeiend het is, heel erg lachen als je niet fit bent en moeite doet om je lijf bij elkaar te houden. Pff. Wat was het weer fijn om in bed te liggen. 
Maar zo'n lachsessie is wel heilzaam voor het herstel en de vertering van het eten (30 minuten lachen = 140 Kcal verbrand).