Daar gaan we dan.....

Na veel wikken en wegen heb ik besloten dit blog te starten. De bedoeling is dat hier te lezen is hoe het met mij gaat.

Een blog lijkt mij op dit moment het beste medium om te voorkomen dat Robert, de kinderen en familie steeds de vraag krijgen: "hoe is het nu met Els?" Lief hoor, al die belangstelling maar voor hen zal het denk ik niet leuk zijn om steeds hetzelfde verhaal te vertellen en dat er telkens weer naar míj wordt geïnformeerd in plaats van naar henzelf.

Dus daarom een blog. Dan kan iedereen die dat wil zelf lezen hoe het met me is. En wie dat niet wil wordt niet lastig gevallen met allerlei ongewenste informatie. Lekker functioneel dus. Het enige nadeel is dat alle internetgebruikers het blog kunnen lezen. Maar ik hoop dat dat mee zal vallen. Er zijn, denk ik, wel fijnere verhalen te vinden op het internet.

De reden waarom er naar mij wordt geïnformeerd is natuurlijk helemaal niet leuk. Ik heb donderdag te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Morgen worden we geïnformeerd over het traject wat ik zal gaan volgen. Het kan alle kanten op maar één ding is zeker, gewoon doorgaan en niets doen is geen optie.

Wel bijzonder dat ik, ondanks dat de toekomst er nou niet echt zorgeloos uit gaat zien, ontzettend goed slaap. Zal het zijn omdat ik hier zelf echt helemaal geen verstand van heb en het nu aan anderen over moet laten? Meestal lig ik 's nachts van twee tot vier wakker. Sinds donderdag slaap ik als een os. Lekker hoor, wakker worden na acht uur slaap. Ik heb nu al weer zin in mijn bed.