Gestopt met de coolcap

Voor de chemotherapie begon heb ik een gesprek gehad met een oncologie verpleegkundige. Zij gaf aan dat ik eerst vier keer om de drie weken een kuur zou krijgen en dan 12 keer de wekelijkse kuur. Deze laatste is veel milder dan de driewekelijkse. De bijwerking in de vorm van last van je zenuwen in vingers en voeten kan opgevangen worden door de dosis te verlagen. In het gesprek met de arts, een week later, vertelde deze een heel ander verhaal. Ik zou na de eerste vier kuren wéér driewekelijkse kuren krijgen. Op mijn leeftijd zou ik dat goed aan moeten kunnen en de bijwerkingen van deze kuren zijn veel minder erg dan die van de wekelijkse. Lekker verwarrend. Ik ben hier later bij de arts nog op terug gekomen. Zij zei dat de verpleegkundige niet de goede informatie gegeven heeft.

Nu is deze arts uit de roulatie door een hernia en moest ik naar een waarnemer. Ik heb haar om een second opinion gevraagd. Zij gaf aan dat de andere arts ook in een ander ziekenhuis werkt en handelt volgens het protocol van dat ziekenhuis. In Anthoniushove, het ziekenhuis waar ik word behandeld, volgen ze in principe de protocollen van het Anthonie van Leeuwenhoek omdat dit het expertise centrum en het meest vooruitstrevend is. Dat betekent voor mij dat ik na de zware driewekelijkse kuren de lichtere wekelijks ga krijgen.

Dit heeft invloed gehad op mijn besluit wat de coolcap betreft. Ik heb het vanochtend een half uur geprobeerd. Het was zo naar, dat ga ik geen 14 keer volhouden. Daarbij komt dat ik sinds een week enorme dotten haar verlies. De kans dat dit doorzet na de kuur van vandaag is groot. Dus het is klaar. Wat een opluchting.

Wat mijn voorkeur voor de kuren betreft, ik wil de chemotherapie die de minste restverschijnselen geeft. Al is de consequentie misschien dat de komende tijd uit ellende, pijn en narigheid bestaat. Een half jaar op de rest van mijn leven, dat moet te doen zijn. Ik ga er vanuit dat ik in de voetsporen van oma Straathof treed. Omdat ze vaak ziek was zei de huisart toen ze acht was: "dit meisje wordt niet oud". Oud is zo relatief, ze werd 92. 

Van Leonie krijg ik altijd leuke berichtjes met mooie foto's of teksten. Na het berichtje hiernaast twijfel ik of ik moet kiezen voor een pruik, mutsjes of een kroon.
Morgen komt de pruikendame met de spullen die ik een maand geleden al heb uitgekozen. Dan kan ik alles nog een keer passen en daarna een beslissing nemen.

In de 'grote kamer', waar vijf stoelen staan voor chemobehandelingen trof ik een vrouw met een sjaal op haar hoofd. Dit zag er echt leuk uit. Zij heeft mij laten zien hoe je een gewone sjaal mooi kunt knopen. Thuis heb ik het uitgeprobeerd en aan Robert laten zien. Die vond het niet zo. Hij vindt het zo duidelijk zichtbaar dat er iets aan de hand is. Dat maakt mij niet zoveel uit. Er is ook iets aan de hand en vaak valt het mij ook direct op als iemand een pruik draagt.

Die 'grote kamer' is een plek waar ik veel grappige dingen gezien en gehoord heb. Er staan relaxstoelen die lijken op de behandelstoel van de pedicure. Ik was er als eerste dus ik koos de stoel met de grootste afstand tot de muur zodat ik deze in ligstand kon zetten. Een man die dit nadeed toen hij dat zag had geen rekening gehouden met de elektriciteitsgoot achter hem. Dat gaf een klap! Ik was even bang dat het hele ziekenhuis op het noodaggregaat over moest schakelen. En er was een mevrouw voor haar laatste kuur. Het aanprikken van het infuus ging niet goed dus moest het in haar ander hand. Het eerste wat ze zei: "kan ik dan nog wel Sudokuen? Want ik ben helemaal verslaafd, dat komt door jullie. Hier ben ik gaan Sudokuen". Het zal je gebeuren, hebben ze je de kans op terugkeer van de kanker verkleind, zit je met een Sudoku-verslaving. 

De verpleegkundige van dienst was een grappige man. In plaats van wanneer bent u geboren vroeg hij "waar bent u geboren". Ik zei "Creil". Dat kende hij niet. De Noordoostpolder daar had hij wel eens van gehoord. Hij dacht dat het ergens bovenin lag. Dat heb ik natuurlijk rechtgezet. Heeft hij ook een leerzame dag gehad. Ik ook. Ik heb geleerd dat één zwaluw geen lente maakt. De vorige keer was de kuur zo goed uitgepakt. Ik had bijna nergens last van. Nu ben ik al uren zo beroerd als een kat. 

Voor wie geïnformeerd wil worden als ik een nieuw bericht plaats stond rechts boven naast mijn verhaal een balkje waar je je e-mailadres achter kon laten. Deze heb ik weggehaald om dat het niet helemaal naar mijn zin werkt. Dus heb je er gebruik van gemaakt. Reken nergens op. het doet het niet meer.