Een week en een heleboel levenservaring verder

Na de eerste chemokuur was ik op alles voorbereid. Naast mijn bed stond een emmer, drie dagen van te voren was ik al begonnen aan de spijsverteringsthee en er waren cola, vezelrijke etenswaren en een heleboel bananen in huis. Want chemotherapie betekent overgeven, diarree of juist verstopping en je heel ellendig voelen, dacht ik. 


Nu denk ik dat niet meer. Ik ben af en toe een dag uitgeteld geweest maar niet ziek of ongemakkelijk. En mijn haar staat ook nog. Iedere volgende kuur schijnt er harder in te hakken. Dus misschien heb ik het geluk dat ik de volgend keer eigenlijk weer op nul begin. 


Heel bizar is de verandering van mijn smaak. Vanochtend dacht ik mezelf te verwennen met een glas jus d'orange. Blèhh! Onbeschrijfelijk smerig. En alles smaakt zout, heel vies. Dagelijks staat de appelmoes op tafel om er nog iets van te maken. Raar is dat ik wel ontzettend veel trek heb. Dus hoe walgelijk ik het eten ook vind, ik schep gewoon nog een keer op. Dit is een bijwerking van de misselijkheidsremmers. Op internet vertellen mensen tijdens een behandeling van een half jaar 10 á 15 kilo gegroeid te zijn. En er zijn er die, vanwege de enorme trek, gestopt zijn met de misselijkheidsremmers. Nou, beide gaat niet gebeuren. Ik ga mezelf gewoon in de hand houden. Dus geen zoetigheid kopen, bij trek een glas water drinken en vooral normaal blijven doen. En fietsen, wandelen en yoga om te voorkomen dat ik verval in bankhangen en uitzakken.  

Met Milan gaat het prima. Vanaf woensdag gaat hij weer naar school. De schoolexamens die hij vorige week maandag en dinsdag maakte zijn hartstikke goed gegaan. Hij komt met hoge cijfers thuis. Toen ik zei dat het toch lekker moet zijn om de volgende toetsperiode en het examenjaar zonder stress in te gaan merkte hij op:  "alles boven een 5,5 is zonde van mijn tijd. Die had ik beter kunnen gebruiken om te trainen". Gelukkig wordt ik er steeds beter in soms niet te reageren.
Het trainingsweekend wat nu plaatsvindt heeft hij afgezegd. Heel verstandig. Tweede paasdag wil hij zijn eerste wedstrijd rijden. Dit betekent dat hij drie weken de tijd heeft om zijn conditie weer op te bouwen. Voor zijn doen is dat echt héél rustig aan. 

Woensdag is mijn zus geweest. Terwijl zij het hele huis stofzuigde repareerde ik een bloes van haar dochter. Dus ik had een schoon huis, Iris een bloesje-zo-goed-als-nieuw en Lenie had niets. Die heeft alleen heel hard gewerkt.
Gelukkig komt er vanaf nu iedere week een mevrouw voor de huishoudelijke klussen. Met dank aan onze nieuwe ziektekostenverzekeraar.