Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw..

Het zonnetje schijnt, de lucht is blauw en de temperatuur is boven de 25 graden. Met een huid 'zo blank als sneeuw' is mijn zongevoeligheid altijd al hoog. Nu, tijdens de chemotherapie, helemaal omdat deze inwerkt op sneldelende cellen en daar bestaat onderandere de huid uit. Daarom ben ik veel binnen. Daar kan ik tenminste een koel jurkje aan. Buiten loop ik deze dagen in een lange broek en hooggesloten bloes met lange mouwen. De spaarzame zichtbare huid smeer ik in met zonnebrand factor 50, zelfs als ik het voornemen heb de hele dag binnen te blijven. Ondanks deze preventie is het gisteren toch gelukt om mijn voeten te verbranden. Terwijl ze waren ingesmeerd en ik echt niet anders heb gedaan dan een aantal keer heen en weer lopen tussen de auto en de winkels.

Vandaag geniet ik zonder hoofdbedekking van ons koele huis. Er is geen enkele reden om naar buiten te gaan. Hoewel het wel weer eens lekker zou zijn een rondje te wandelen of te fietsen. Ter compensatie ga ik vandaag heel veel wasjes draaien en ophangen. Daarvoor moet ik iedere keer twee trappen op naar zolder, doe ik toch iets aan mijn conditie.

Na de chemokuur van vorige week ben ik niet ziek geweest, wel heel moe. En Hemelvaartdag waren mijn darmen ontzettend van slag. Nu lijkt dat wel weer gestabiliseerd. Gelukkig maar want ik wist echt niet waar ik het zoeken moest. Zo ongemakkelijk.

De weerman voorspeld vanavond onweer. Morgen meer wind en wolken. Van mij mag het.