Met een zalfje, vroeg naar bed en op zijn tijd een dutje op de bank is dat wel uit te houden. En ik doe wat ik leuk vind. Dus een lekkere soep of salade maken, film kijken, lezen en de vogeltjes in de tuin observeren. Nu ik dagelijks de kruimels uitstrooi hebben we weer een paar vaste bezoekers. Gezellig hoor!
Vorige week heb ik bericht gekregen dat mijn arbeidscontract in april met een jaar verlengd wordt. Daar ben ik wel blij om. Zo vanzelfsprekend vind ik die verlening niet. Ik heb zeven maanden gewerkt tot ik ziek werd. De vakanties besloegen twee van deze zeven maanden. Met alle behandelingen die ik nog voor de boeg het is het zeker oktober maar misschien wel later voor ik weer volledig kan worden ingezet. En als het dán weer april is zouden ze me, bij verlenging, een contract voor onbepaalde tijd aan moeten bieden.
De eerste chemo krijg ik 16 maart, de dag nadat Milan 18 wordt. Aan die verjaardag doen we weinig tot niets. Hij zit dan, net als vorig jaar rond zijn verjaardag, midden in zijn schoolexamens. Hij houdt het feest tegoed.
Zomervakantie zal er dit jaar waarschijnlijk niet inzitten. Jammer hoor, als we pech hebben wil Imke volgend jaar niet meer met ons mee. En ik zou met Milan naar de internationale Jeugdtour in Assen, net als afgelopen zomer. Hij een week lang wedstrijden fietsen en ik zorgen voor eten, vervoer, jasjes aanpakken en de was. Vorig jaar was het erg leuk. We troffen gezellige mensen op mini-camping De Gouberville en Milan wordt zo blij als hij elke dag een wedstrijd kan fietsen. In 2018 is hij te oud voor deelname dus dit zou de laatste keer zijn.
Misschien moeten we dan toch volgend jaar maar met de camper door Canada gaan trekken. Dan willen de kinderen vast wel met ons mee. Hoewel, de grote vakantie is wel midden in het wielerseizoen.
Maar nu zullen we eerst de tijd nemen om alles te doen wat moet om volgend jaar weer op stap te kunnen.
Ik voel me nog prima maar die chemo is toch wel een dingetje om tegenop te zien.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten